"Νέες αρχές"

Μια λέξη που θα χαρακτήριζε τη ζωή μου ίσως να είναι η "αναβλητικότητα".
Αφήνω τα πάντα μέχρι την τελευταία στιγμή και κάθε πρωί που ξυπνάω λέω: "Σήμερα θα αλλάξω".
Μόνο που οι άνθρωποι δεν αλλάζουν σε μια στιγμή αλλά και αλλάζουν κάθε στιγμή.

Διάβασα κάπου πως η θέληση του ανθρώπου είναι σαν μια μπάρα με συγκεκριμένη χωρητικότητα και ίσως η δικιά μου να έχει εξαντληθεί. Αν δεχθώ όμως αυτή την παραδοχή το μέλλον δεν προβλέπεται πολύ ευοίωνο.
Έτσι διαλέγω να βλέπω την θέληση μου σαν επαναφορτιζόμενη μπάρα που παίρνει ενέργεια από ανθρώπους, από τραγούδια, από βιβλία, από τη ζωή.
Δεν θα σου πω ψέματα καλά τα γράφω και θα ήθελα πολύ να είναι έτσι μα δεν είναι πάντα.
Και είναι πολλά τα πρωινά που ξυπνάω και η θέληση μου έχει ήδη εξαφανιστεί.
Προσπαθώ όμως και αυτό μου φτάνει, ας μην είμαστε σκληροί με τους εαυτούς μας.

Δεν ξέρω τι μου λείπει και σίγουρα είναι πολλά.
Μα αν κατάλαβα κάτι από όλη αυτή την κατάσταση -δεν μου αρέσει η λέξη καραντίνα- είναι ότι η μέρα που είπα πως θα αλλάξω είναι σήμερα, χθες, αύριο και κάθε μέρα.
Γιατί όλα εκείνα που άφησα για αύριο είναι τώρα δίπλα μου και δεν θέλω πια να τα βλέπω.
Γιατί αύριο είναι μια άλλη μέρα.
Γιατί "οι νέες αρχές είναι πάντα δύσκολες".

Γράφω σε μία προσπάθεια να βρω το χαμένο μου κίνητρο.
Ίσως μαζί μου να το βρει και κάποιος άλλος και αυτό σίγουρα θα μου δώσει την θέληση που ψάχνω.

Η επιστροφή στην κανονικότητα ας μας βρει όπου θέλουμε και όχι όπου μας άφησε.

ΥΓ. Αφορμή για το συγκεκριμένο κείμενο στάθηκε το επεισόδιο των S1ngles 3.11 "Νέες αρχές"
Και όποιος είπε ότι δεν υπάρχουν καλές ελληνικές σειρές ας το δει.

παύλα-