ταξίδι για να με βρω

Παλεύω με τις ανασφάλειες μου από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Είναι κομμάτι μου πλέον. Δεν είναι κάτι για το οποίο είμαι περήφανη. Αλλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Δεν μπορώ σίγουρα να τις αποχωριστώ, ό,τι και να κάνω θα είναι πάντα εκεί. Μπορώ απλά να προσπαθώ να συμφιλιωθώ μαζί τους, να τις αποδεχτώ, αλλά μερικές φορές είναι αποδεκτό να πεις ότι δεν μπορείς. Είναι δύσκολο. Ειδικά όταν το περνάς μόνος, επειδή αυτοί που υποτίθεται σε στήριζαν σε εγκατέλειψαν, απλά γιατί βαρέθηκαν ή δεν γούσταραν άλλο.

Θα σου πω ποια μοναξιά με τρομάζει περισσότερο.
Εκείνη που τη νιώθεις μέσα στο πλήθος,
γιατί κανείς δεν ακούει τα λόγια σου,
δεν μετράει τους παλμούς της καρδιάς σου,
δεν απλώνει το χέρι να πιάσει το δικό σου,
απλά βαδίζει δίπλα σου και πολλές φορές
σε σπρώχνει για να περάσει...

-Γιάννης Ρίτσος

Να ένα χτύπημα. Ποτέ δεν ξέρεις τι ανασφάλειες έχει κάποιος και πόσο εύκολα μπορείς να τις χτυπήσεις , γι’ αυτό μερικές φορές είναι καλύτερο απλά να κλείσεις το στόμα σου.

Δεν μπορώ να πω ότι είμαι ακομπλεξάριστη, γιατί δεν είμαι. Αλλά μπορώ να πω ότι ξέρω τι μου γίνεται. Ξέρω ποια θέλω να είμαι. Δεν χρειάζομαι άλλους να με καθορίσουν. Δουλεύω όσο μπορώ τα προβλήματά μου. Αλλά αυτή είμαι απλά εγώ. Ξέρω πολλούς που δεν μπορούν. Και δεν είναι κακό. Κακό είναι που δεν μπορούν να το αναγνωρίσουν για να ζητήσουν βοήθεια ή έστω να καταβάλλουν μια προσπάθεια να το πολεμήσουν.

Είναι εντάξει κάποια στιγμή απλά να μη χρειάζεσαι κανέναν. Σημαίνει ότι έχεις φτάσει στο σημείο όπου μπορείς να στηριχτείς στα δικά σου πόδια. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα σνομπάρεις του άλλους ή ότι δεν θα ξαναχρειαστείς την βοήθεια τους. Όμως εκείνες τις στιγμές που είσαι μόνος σου και δεν νιώθεις να σου λείπει τίποτα, τότε είσαι πραγματικά εσύ και τότε είσαι πραγματικά ο κύριος του εαυτού σου, το στήριγμα σου, όλη σου η υπόσταση βασίζεται μόνο σε εσένα. Δύσκολο να φτάσεις εκεί, πολλοί θα πουν ακατόρθωτο. Τίποτα δεν είναι αδύνατο αν προσπαθήσεις. Δεν λέω ότι εγώ μπορώ να τα καταφέρω, λέω απλά ότι έχω στιγμές που ξέρω ότι μπορώ να βασιστώ σε εμένα, στιγμές που δεν χρειάζομαι κανέναν για να καταφέρω οτιδήποτε ή να περάσω καλά. Εσύ;

Και πάλι όμως. Υπάρχει μία ατέρμονη μάχη μέσα μου. Η αυτοπεποίθηση μου παλεύει διαρκώς τις ανασφάλειες μου. Μερικές φορές νικά και η μέρα μου είναι όμορφη. Μερικές φορές χάνει και να κι άλλο χτύπημα. Η αμφιβολία που σπέρνει αυτή η ήττα είναι αυτό που τρέμω περισσότερο. Τη στιγμή που ξεκινάς να αμφιβάλλεις για τον εαυτό σου, τότε είσαι πιο ευάλωτος από ποτέ. Αλλά τότε είναι που δεν πρέπει να σταματήσεις να παλεύεις. Να βάλεις όλη σου τη δύναμη, για να γίνεις αυτό που τελικά θέλεις να είσαι· ακόμα και αν δεν ξέρεις τι είναι αυτό.

Φτάσε όπου δεν μπορείς.
-Νίκος Καζαντζάκης 

Δεν ξέρω τελικά ποια είμαι. Ξέρω τι θέλω να είμαι. Ξέρω ποια φαίνεται ότι είμαι. Αλλά ποια είμαι; Μία φίλη. Μία αδελφή. Μία κόρη. Μία κοπέλα. Κάποια ανάμεσα σε κάποιους. Δεν είναι αυτοσκοπός να ξεχωρίσω. Θέλω να ψάξω· εμένα, εσένα, τον κόσμο. Μπορεί να βρω όσα ψάχνω. Ίσως όχι. Απλά ελπίζω το ταξίδι για να σε βρω και να με βρω (https://www.youtube.com/watch?v=VmQLQfP5lhI ) να είναι όμορφο.

τελεία.