Λίστα ευγνωμοσύνης

Αν δεν με ξέρεις, θα σου πω πως το "αναποφάσιστη" είναι μέσα στους βασικούς χαρακτηρισμούς που θα ακούσεις για μένα. Η αμφιβολία είναι δεύτερη φύση μου, αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μου.

Διάβασα πρόσφατα για τις λίστες ευγνωμοσύνης και την θετική τους επίδραση στην οπτική για τη ζωή. Σαν κάπως απαισιόδοξο άτομο -κυρίως την τελευταία περίοδο- σκέφτηκα πως άξιζε μια προσπάθεια. Δεν μπορώ να πω ότι δυσκολεύτηκα μα παρατήρησα κάτι. Το μεγαλύτερο ποσοστό στην λίστα μου ήταν άνθρωποι.

Ο Van Gogh είπε: "Δεν είμαι σίγουρος για τίποτα, μα η θέα των άστρων τη νύχτα με κάνει να ονειρεύομαι" κι εγώ ορίζω ως άστρα τους ανθρώπους.
Τους ανθρώπους που έμαθα να λέω φίλους, χωρίς πια να αμφιβάλλω, που έμειναν εκεί που άλλοι φύγανε, που άκουσαν αυτά που δεν είπα, που "μάζεψαν τα χίλια κομματάκια" μου (βλ. Γ.Σεφέρης, Δεκαέξι χαϊκού).

Ίσως δεν θα έπρεπε να μιλήσω γι'αυτούς, νιώθω πως τους αδικώ, γιατί είναι ψυχές που δεν χωράν σε ένα κομμάτι χαρτί, όμως τώρα είναι ήδη αργά. Κι αν σου πω πως τους διάλεξα θα είναι ψέμα. Άλλοι είναι εκεί απ'όταν με θυμάμαι κι άλλοι μου θύμισαν τη σχετικότητα του χρόνου.

Θέλω να λέω πως δεν πιστεύω στις συγκυρίες, όσο κι αν ο ρομαντικός εαυτός μου τείνει να εκπλήσσεται πάντα. Μα δε βρίσκω άλλο τρόπο να δικαιολογήσω αυτούς τους συνοδοιπόρους στο ταξίδι μου. Και δεν μπορώ παρά να νιώθω τυχερή και ευτυχής για κάθε συγκυρία που δεν πίστεψα.

Αν με ρωτάς λοιπόν τι είναι φίλοι, θα σου πω πως,
είναι το τώρα, το πριν και το μετά,
εκείνη η αγάπη που χρειάζομαι,
το γέλιο της ψυχής μου,
ασφάλεια που ζητάω,
ελευθερία που θέλω,
συγχώρεση που γυρέψαμε,
αφέλεια που χάσαμε,
διαφορά που ενώνει,
έμπνευση που δεν περίμενα,
τέχνη δίχως όρους,
όνειρα που έζησα,
Οικογένεια που διάλεξα.

Κι αν έμαθα ότι οι άνθρωποι αλλάζουν, είναι γιατί άλλαξα εγώ χάρη σε αυτούς.
Κι όσο υπάρχουν άνθρωποι που θα φωτίζουν το σκοτάδι μου, με τη δύναμή τους θα χρωματίζω τις σκέψεις μου.


ΥΓ. Σίγουρα είναι πολλά αυτά που έχω ξεχάσει, ελπίζω μόνο να πήρες την ουσία.
https://www.youtube.com/watch?v=q-9kPks0IfE