Σημειώσεις νο. 1

 Άργησα

Κοιτάζω το λευκό χαρτί,
Νόμιζα πως η έμπνευση είναι κομμάτι άλλου εαυτού,
μου λείπει.
Και για όσες φορές είπα πως δεν έχω οι ενοχές πληθαίνουν.

Ξέρω πως η συνέπεια είναι σημαντική για εμένα, μα είμαι ο πιο ασυνεπής άνθρωπος που ξέρω.
Όχι δεν αργώ στις συναντήσεις μου -θα ήθελα καμιά φορά- αλλά 

κάθε μέρα ξυπνώ και κοιμάμαι και η λίστα μου δεν συμπληρώνεται ποτέ.

Σκληρή με τον εαυτό μου γιατί προτιμώ να είμαι εγώ παρά οι άλλοι.
Ξέρεις λειτουργούσε μα κουράστηκα.
Και οι ενοχές λέξη ανθρώπινη και μάταιη σα την ύπαρξη.
Αφού έχουμε μόνο το σήμερα, γιατί εγώ να ζω στο αύριο;
Υπόσχεση παραγωγικότητας αναβλητικού εαυτού, πότε πια θα μάθω.

Λένε να αγαπήσεις τον εαυτό σου όπως είναι, μα δε μου αρέσουν τα βιβλία αυτοβελτίωσης- 
προτιμώ να προσπαθώ.
Έπεσα πολλές φορές, θα ήμουν αφελής αν δεν παραδεχόμουν ήττες.

ΥΓ. Νυχτώνει, άλλη μια μέρα ένοχη που δεν έζησα.