Για το 20

Τώρα που έφυγε το 20 ρώτησα τους κοντινούς μου ανθρώπους να πουν μια λέξη για αυτό.

μια λέξη για αυτούς μέσα σε μια χρονιά που ίσως κάποιοι θέλουν να ξεχάσουν.

Είπαν "χάλια" και ξύπνησα πολλά πρωινά με την ίδια άποψη.

Μα τις μέρες που ξυπνάω αλλιώς ακόμα προσπαθώ να τους αλλάξω γνώμη.

Είπαν "τι;" και αναρωτιέμαι αν το 20 ήταν απλά ψευδαίσθηση.

"Αφασία" αφού σίγουρα μοιάζει με σενάριο επιστημονικής φαντασίας

και αναρωτιέμαι αν μας πήραν για κομπάρσους.

"Ασύλληπτο" γιατί η ζωή έχει περισσότερους τρόπους να σου τη φέρει από ότι φαντάζεσαι.

"Κρίμα" που δεν εκμεταλλευτήκαμε αυτά που έπρεπε μα τώρα που το σκέφτομαι ίσως τελικά να κάναμε

ό,τι καλύτερο μπορούσαμε.

Είπαν "υπομονή", θα έλεγα πως είναι αρετή και μπράβο μας που αντέξαμε.

Είπαν "άθλος", μα δεν είναι έτσι η ζωή;

Είπαν "ξεγυμνωτικό" και οι ανασφάλειες μας κάνουν πάρτυ

-μα δε θυμάμαι να με γνώρισα καλύτερα ποτέ.

Είπαν "Οχι" και αρνούμαι να διαγράψω έτσι απλά μία χρονιά

που έφερε πολύ περισσότερα από όσα μπορούσα καν να σκεφτώ.

Για μένα λοιπόν θα πω πως το 20 ήταν "αναπάντεχο" και πάρ'το όπως θέλεις.

Ξέρω πως αν είσαι σαν εμένα θα το δεις αρνητικά και δεν σε κατηγορώ.

Μα σε μια κοινωνία που καταρρέει στο βάρος της πανδημίας ίσως θα ήταν χρήσιμο πρώτα για εμάς,

να δούμε το φως στο σκοτάδι και να αναγνωρίσουμε ότι κάθε στιγμή κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε.

Και αν αύριο κάνουμε ένα βήμα παραπάνω η ανηφόρα θα φαίνεται λίγο μικρότερη.

Ίσως το 21 "να γίνουμε εμείς αυτό που περιμένουμε".

ΥΓ. Ευχαριστώ όσους συνέβαλλαν στο αναπάντεχο 2020 μου.