Για τις Κυριακές που χάσαμε

Μεσημέρι Κυριακής
Σκέφτομαι τις καλύτερες μέρες μα αργούν και περιμένω.
Ακόμα περιμένω. Βαρέθηκα να περιμένω.
Η αδράνεια καταπολεμάται με πράξεις και χαίρομαι.
Χαίρομαι για μια αχτίδα φωτός που είχα καιρό να δω.
Βγαίνω στον δρόμο και ο κόσμος τραγουδάει,
πόσο καιρό είχα να ακούσω μια μελωδία.
Στα αυτιά μου φτάνουν γέλια και αποφασίζω πως δε θα βάλω σήμερα ακουστικά.
Ανακατεμένα συναισθήματα στο κεφάλι μου,
πως φτάσαμε ως εδώ;

Ψάχνω τους φίλους μου, κάθονται στα γρασίδια και ο ήλιος εκτυφλωτικός.

Πάλι ξέχασα τα γυαλιά μου, σύνηθες φαινόμενο - δεν πειράζει.
Κάθομαι στον κύκλο και η μουσική μπλέκεται με συζητήσεις.
Άραγε από πότε είχα να ζήσω μια τέτοια μέρα.
Για μια στιγμή τα προβλήματα μας μοιάζουν ασήμαντα και η ζωή κυλά σαν άλλοτε.
Θέλω περισσότερες τέτοιες μέρες.

Βράδυ Κυριακής
Οι μέρες λιώνουν η μια μέσα στην άλλη, τις νιώθω σαν μια.
Ο καναπές ο καλύτερος φίλος μου  και το λάπτοπ παίζει κάτι που δε δίνω πολλή σημασία.
Ήταν μια καλή μέρα.

Αποφάσισα σήμερα πως έζησα.

Κυριακή 28.3.21

παύλα-