για τον Αλέξη

Σχετικά πρόσφατα κάποιος με ρώτησε τι είναι η 6^η Δεκέμβρη. Για λίγο σάστισα και δεν ήξερα τι να απαντήσω. Είναι η επέτειος μιας δολοφονίας, μια αιματοβαμμένη επέτειος. Και γιατί την γιορτάζουμε;

Δεν πρόκειται για γιορτή αλλά για μία υπενθύμιση. Εκείνο το βράδυ μπορεί να σκοτώθηκε ο Αλέξης, αλλά η μέρα αυτή έγινε σύμβολο για κάθε δολοφονημένο αθώο. Η μέρα αυτή μας θυμίζει να μην ρίχνουμε τις άμυνες μας, γιατί όποιος και αν είσαι μπορεί να κινδυνεύεις.

Την 6^η Δεκέμβρη του 2008 ο 15χρονος Αλέξης Γρηγορόπουλος πέφτει νεκρός στα Εξάρχεια από σφαίρες του αστυνομικού Επαμεινώνδα Κορκονέα. Υπάρχουν πολλές εκδοχές. Το όπλο εκπυρσοκρότησε, η σφαίρα εξοστρακίστηκε, ήταν ατύχημα. Γιατί πάντα βιαζόμαστε να δικαιολογήσουμε τους δολοφόνους. Η αλήθεια, ό,τι και να λένε, είναι ότι εκείνο το βράδυ ένα παιδί – και θέλω να δώσω έμφαση εδώ – πέθανε από σφαίρα του οργάνου της δημόσιας τάξης, όργανο προστασίας του πολίτη, το όργανο που υποτίθεται τον προστατεύει.

Πέρασαν 13 χρόνια. Μπορεί να μην έχω ανάμνηση εκείνης της 6^ης Δεκέμβρη και του χάους που επικρατούσε, όμως ζω κάθε χρόνο την ανατριχίλα που αφήνει μία τέτοια πράξη στην κοινωνία.

Ο Αλέξης, ένα παιδί 15 χρονών. Δεν νομίζω να μπορούσε ποτέ να φανταστεί ότι θα γινόταν σύμβολο στα μάτια της κοινωνίας. Την 6^η Δεκεμβρίου λοιπόν την αφιερώνουμε  στον Αλέξη, όμως ας μας θυμίζει και όλους τους υπόλοιπους Αλέξηδες και Αλεξίες που χάθηκαν άδικα από τα χέρια του κράτους και της αστυνομίας.

Μέσα σε όλη αυτή τη βία και την ασχήμια που γεννάει η εποχή μας , έστω για μία φορά, ας επιλέξουμε την ειρήνη. Ας υμνήσουμε την μνήμη του όπως ο καθένας μας ξέρει, θέλει και μπορεί. Ας μη βεβηλώσουμε το όνομα του με τις πράξεις μας. Να τον θυμάσαι, να μην τον ξεχάσεις και να μην ξεχάσεις όσα αυτή η μέρα πρεσβεύει.

https://www.youtube.com/watch?v=B407RQHLNrE

https://www.youtube.com/watch?v=hY7VxPcTUzk

τελεία.